این مطالعه بر اساس ارزیابی درون‌تنی ظرفیت بازسازی استخوان توسط گرانول‌های نانوکامپوزیت بتا-تری‌کلسیم فسفات متخلخل سنتز شده (β-TCP) [1] انجام شد؛ و تلاش کرد تا اثرات گرانول‌های β-TCP تقویت شده با نانورس هیدروکسیل‌های دو لایه(LDH) [2] در مقایسه با گرانول‌های β-TCP، از نظر اتصال‌پذیری استخوانی و تخریب‌پذیری زیستی را بررسی کند.
گرانول‌هایی با قطر 3-2 میلی‌متر در داخل حفره‌های ایجاد شده در ناحیه دیستال استخوان فمور خرگوش قرار داده شد و به مدت سه ماه در محل باقی ماند. مطالعات مکانیکی نشان داد که حضور نانوذرات LDH در گرانول‌های β-TCP منجر به افزایش معنادار مدول فشاری از 174/4 به 231/4 مگاپاسکال شد. این در حالی بود که تخلخل در 76 – 80 درصد ثابت بود. نتایج نشان داد که گرانول‌های به دست آمده فاقد سمیت سلولی بودند.
در این مطالعه، رادیوگرافی، میکرو توموگرافی (میکرو سی‌تی) و آنالیز رنگ‌آمیزی بافت‌شناسی برای بررسی درصد رشد استخوانی و تخریب پذیری زیستی گرانول‌های متخلخل، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد ککه هر دو گرانول بازسازی استخوانی را پشتیبانی می‌کنند. همچنین میزان تشکیل استخوان جدید در حفرات پر شده با هر دو نوع گرانول، تقریبا شش برابر حفرات خالی بود. اگر چه تفاوت معناداری در تشکیل استخوان برای دو گرانول مشاهده نشد، اما زیست تخریب پذیری بیشتری در گرانول‌های β-TCP در مقایسه با گرانول‌های β-TCP/LDH مشاهده شد.
به طور کلی افزودن نانورس LDH (10%) باعث بهبود خواص مکانیکی و فیزیوشیمیایی گرانول‌های β-TCP می‌شود. در عین حال یک ترکیب بیولوژیک است و خواص اتصال پذیری استخوانی گرانول‌ها را دست نخورده باقی می‌گذارد و زیست تخریب پذیری آن را کاهش می‌دهد.
[1] Β-tricalcium Phosphate
[2] Layered Double Hydroxyl