مهار رگ‌زایی تومور از طریق هدف‌گیری همزمان گیرنده‌های فاکتور رشد در بافت اندوتلیال عروقی (VEGFR-1 & -2)، بسیار کارآمد است. یک پپتید آنتاگونیست VEGFA/VEGFB، به نام VGB3، می‌تواند VEGFR-1 و VEGFR2 را روی سلول‌های اندوتلیال و تومورال، شناسایی و خنثی کند و از این طریق رگ‌زایی و رشد تومور را محدود می‌کند. با این وجود، بهبود اثربخشی و افزایش فواصل تزریق، برای انتقال آن به بالین، نیاز است. با توجه به اینکه نانوذرات طلا (GNP) می‌توانند کارایی بیوتراپی‌ها را افزایش دهند، VGB3 را با GNPs مزدوج کردیم تا اثربخشی آن را بهبود بخشیم و فواصل درمان را بدون عوارض افزایش دهیم.
GNP-VGB3 به VEGFR1 و VEGFR2 در سلول‌های اندوتلیال ورید نافی انسان (HUVE)[1] و سلول‌های سرطانی پستان 4T1 متصل می‌شوند. GNP-VGB3 باعث توقف چرخه سلولی، تولید بیش از اندازه ROS، آپوپتوز شد و تولید مثل و مهاجرت سلول‌های اندوتلیال و سرطانی را به طور موثرتری به نسبت VGB3 یا GNP مزدوج نشده سرکوب کرد.
در یک مدل تومور سرطانی پستان 4T1 موش، GNP-VGB3 قوی‌تر از VGB3 و GNP رشد تومور و متاستاز را مهار کرد و بقای حیوان را بدون ایجاد کاهش وزن، بیشتر کرد.
اثرات ضدتوموری برتر با هدف قرار دادن مداوم VEGFR1 و VEGFR2 همراه بود و در نتیجه مسیرهای سیگنالینگ برای تکثیر، مهاجرت، تمایز، گذار اپیتلیال به مزانشیمی و بقا را در بافت‌های توموری را مهار می‌کرد. تصویربرداری میکرو سی‌تی و طیف‌سنجی جرمی پلاسمایی جفت شده القایی[2] نشان داد که GNP-VGB3 به طور اختصاصی تومورها را هدف قرار می‌دهد و تجمع بیشتری را در داخل تومورها نسبت به GNPهای آزاد نشان می‌دهد.
تزویج با GNPها نه تنها باعث بهبود کارایی پپتید VGB3 شد، بلکه فواصل بین درمان‌ها را بدون عوارض جانبی افزایش داد. این نتایج نشان می‌دهد که GNP-VGB3 یک کاندید امیدوارکننده برای انتقال به بالین است.
[1] Human Umbilical Vein Endothelial
[2] Inductively Coupled Plasma Mass Spectrometry