نانوذرات حساس به گرما [1] با قابلیت انتقال فاز، موادی مناسب در حوزه بیومدیکال، به ویژه در سیستمهای انتقال دارو، شناخته میشوند. به علاوه، هیدروژلهای قابل تزریق اکلترواکتیو [2] که از بازسازی استخوان در افراد مسن پشتیبانی میکنند، در مصارف مهندسی بافت استخوان بسیار مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
در این مقاله، نانوذرات حساس به گرما با استفاده از کیتوزان/پلی (ان-ایزوپروپیل آکریل آمید) [3] برای انتقال سیمواستاتین اسید [4] ساخته شدند. نانوذرات در داخل هیدروژل تزریقی الکترواکتیو بر پایه پنتامر آنیلین/فیبروئین ابریشم/پلیآکریلآمید حاوی ویتامین سی [5]، جاسازی شدند.
نانوذرات دارای خواص حساس به گرما بودند، چرا که سیمواستاتین اسید در دمای 37 درجه، نرخ رهاسازی بالاتری نسبت به دمای 23 درجه سانتی گراد بدون رهاسازی ناگهانی قابل توجهی نشان داد. همچنین هیدروژلها زمان انعقاد مناسب، خواص رئولوژی و مکانیکی پایدار، جذب آب بالا و زیستتخریبپذیری مناسبی نشان دادند. مطالعات برون تنی نشان داد که هیدروژل به ویژه در مورادی که حاوی دارو بود، زیست سازگار و غیرسمی بود.
کاشت هیدروژلهایی که همزمان حاوی سیمواستاتین و ویتامین سی بودند در نقص بحرانی استخوان جمجمه موش صحرایی مسن، افزایش قابل ملاحظهای در بهبود استخوان بعد از 4 و 8 هفته پس از کاشت، نشان داد.
ما دریافتیم که هیدروژلهای قابل تزریق الکترواکتیو حاوی نانوذرات حساس به گرما، پتانسیل بالایی در درمان نقایص استخوانی در موشهای صحرایی مسن نشان میدهند.
[1] Thermosensitive nanoparticles | [2] Electroactive injectable hydrogels | [3] Chitosan/poly (N-isopropyl acrylamide) |
[4] Simvastatin acid | [5] Aniline pentamer/silk fibroin/polyacrylamide containing vitamin C |