مطالعات متعددی تاثیر داروهای مختلف را روی حرکت ارتودنسی دندان (OTM) [1] بررسی کرده‌اند. این مطالعه تاثیر تزریق کافئین بر OTM را در موش‌های صحرایی ارزیابی کرده‌اند.
35 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. اولین دندان مولر و دندان جلوی مرکزی آن‌ها با فنر سیم‌پیچ نیکل-تیتانیوم با بار 50 گرمی متصل شد. موش‌های صحرایی سه گروه به صورت داخل صفاقی 25، 50 و 75 میلیگرم بر کیلوگرم کافئین در طول مدت 21 روز دریافت کردند. گروه کنترل منفی هیچ تزریقی دریافت نکرد و عملیات اورتودنسی روی آن‌ها انجام نشد. گروه کنترل مثبت تحت درمان ارتودنسی قرار گرفت و تزریق‌های 0.9 درصد سالین دریافت کرد. بعد از 21 روز، تمام موش‌ها با تنفس کلروفرم کشته شدند و استخوان مکسیلای آن‌ها برداشته شد. میانگین تعداد لکون‌های هاوشیپ، عروق خونی، استئوکلاست‌ها و لکون‌های تحلیل ریشه از نظر بافت‌شناسی اندازه‌گیری شد. نسبت حجم استخوان به کل حجم [2] در مولرهای مکسیلا برای تعیین مقدار از دست رفت استخوان به کمک میکرو توموگرافی (میکرو سی‌تی) محاسبه شد.
مقدار OTM و تعداد استئوکلاست‌ها، عروق خونی و لکون‌های هاوشیپ در موش‌های صحرایی که تحت درمان با کافئین قرار گرفته بودند به طور معناداری بالاتر بود. در حالی که لکون‌های تحلیل ریشه افزایش نیافته بودند. نسبت استخوان به حجم کمتر در گروه‌های کافئین با تعداد استئوکلاست‌ها مطابقت داشت.
نتیجه‌گیری شد که تزریق کافئین منجر به افزایش معنادار OTM در موش‌های صحرایی می‌شود.
[1] Orthodontic Tooth Movement
[2] Bone volume to total volume ratio