در میان عوارض متعدد داروها در حفره دهانی، استئونکروز در استخوان فک، مرتبط با بیسفوسفونات (BRONJ) [1] یکی از بدترین واکنشهای دارویی است که تا کنون شناخته شده است.
این مطالعه با هدف بررسی موفقیت استفاده از داربست کلاژن به تنهایی و داربست کلاژن به همراه پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) [2] در جلوگیری از BRONJ ناشی از زولدرونیک اسید [3] در موش صحرایی، انجام شد.
در مجموع 17 موش صحرایی نر از نژاد ویستار با 4 دز هفتگی از زولدریک اسید تحت درمان قرار گرفتند. اولین دندانهای مولار در فک پایین در تمامی موشها کشیده شد. سپس موشها به سه گروه تقسیم شدند:
الف. داربست + PRP + بخیه
ب. داربست + بخیه
ج. بخیه (گروه شاهد)
در نهایت تمام موشها کشته شدند و بررسیهای بالینی، رادیولوژیک (میکرو سیتی)، هیستولوژیک و هیستومورفولوژیک در هفته هشتم پس از درمان انجام شد. بهبود بافت نرم، تراکم معدنی استخوان (BMD) [4]، تعداد استئوکلاستها و استئوبلاستها، استخوان نکروتیک (NB) [5]، شدت التهاب و تشکیل استخوان جدید (NBF) [6] مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج اثبات کرد که تراکم معدنی استخوان، تعداد استئوبلاستها و متغیرهای تشکیل استخوان جدید از نظر آماری در گروهای درمانی بیشتر از گروه شاهد بود. به علاوه، گروه داربست + PRP (گروه الف) نتایج بهتری در BMD، تعداد استئوبلاستها و NBF در مقایسه با گروه داربست نشان داد. تعداد استئوکلاستها، شدت التهاب و استئونکروز نیز در گروه الف به طور معناداری در مقایسه با گروه داربست و گروه شاهد متفاوت بود.
به نظر میرسد استفاده از داربست کلاژن اشباع شده با پلاسمای غنی از پلاکت با تاثیر بر تعداد استئوبلاستها و استئوکلاستها، BMD، NBF، التهاب و استئونکروز، یک درمان پیشگیرانه موفق برای BRONJ باشد.
[1] Bisphosphonate-related Osteonecrosis of the Jaw
[2] Platelet-rich Plasma (PRP)
[3] Zoledronic Acid
[4] Bone Mineralized Density
[5] Necrotic Bone
[6] New Bone Formation