چکیده:

میکروسی‌تی درون‌تنی از ریه، به طور فزاینده‌ای در تحقیقات ریوی مورد استقبال قرار گرفته است، زیرا به وسیله آن به اطلاعات طولی در مورد فرآیندهای پویای بیماری، دست می‌یابیم؛ در زمینه‌ای که ارزیابی برون‌تنی مدل‌های آزمایشی بیماری هنوز استاندارد طلایی است. برای بهبود نظارت کمّی بر پیشرفت و درمان بیماری‌های ریوی، تغییرات در طول زمان را در چهار نشانگر زیستی مختلفِ به‌ دست‌ آمده از میکروسی‌تی ارزیابی کردیم (حجم هوادهی ریه، حجم بافت ریه (از جمله ضایعات)، حجم کل ریه و میانگین تراکم ریه) که بیانگر رشد طبیعی، عفونت‌های ریوی، التهاب، فیبروز و درمان است. موش‌های دارای تنفس طبیعی قبل و به طور مکرر پس از ابتلا به بیماری ریوی (فیبروز ریوی ناشی از بلئومایسین[1]، آسپرژیلوس[2] تهاجمی ریوی، کریپتوکوکوزیس[3] ریوی) و درمان، تحت تصویربرداری میکروسی‌تی قرار گرفتند. چهار نشانگر زیستی ریه به طور کمّی اندازه‌گیری شدند. بعد از آخرین نقطه زمانی، آزمایشات بررسی عملکرد ریه را انجام دادیم و ریه‌ها را برای بافت‌شناسی جدا کردیم. هیچ یک از نشانگرهای زیستی در طول پیگیری زمانی ریه‌های موش‌های سالم و بزرگسال ثابت نماند، بدین معنا که نشانگرهای زیستی باید با گروه های شاهد هم‌سن پس از مداخله مقایسه شوند. التهاب اولیه و فیبروز پیش‌رونده منجر به افزایش قابل‌توجهی در حجم کلی ریه می‌شود که بر تفسیر مقادیر حجم هوادهی ریه، حجم بافت و میانگین تراکم ریه تأثیر می‌گذارد. پس از درمان بیماری فیبروز ریوی، بهبود حجم و عملکرد هوادهی ریه با نرمال‌سازی حجم کلی ریه همراه نبود. در میان مدل‌های عفونت‌های ریه که به سرعت و به آرامی پیشرفت می‌کند، ریه‌هایی که زیاد بزرگ شده‌اند هم به چشم می‌خورد. داده‌ها نشان می‌دهد که تغییرات حجم کل ریه تا حدودی می‌تواند بیانگر یک مکانیسم جبرانی باشد که طی پیشرفت بیماری در موش‌ها روی می‌دهد. یافته‌های ما بر اهمیت تعیین کمّی حجم کل ریه علاوه بر حجم هوادهی ریه یا حجم ضایعات برای ثبت دقیق رشد و مکانیسم‌های ترمیمی در مدل‌های موش مبتلا به بیماری ریه، به منظور توصیف و درک کامل فرآیندهای پویا در هنگام شروع، پیشرفت و درمان بیماری ریه، تأکید می‌کند. این امر برای تفسیر نتایج ارزیابی درمانی از مطالعات پیش‌بالینی به بیماران انسانی نیز صدق می‌کند.

[1] Bleomycin

[2] Aspergillosis

[3] Cryptococcosis

برای مشاهده مقاله در وبسایت ناشر، کلیک کنید.