از فرم گرانول (دانه ای) زیست مواد برای پر کردن نقایص جزئی استخوان استفاده می شود. گرانول ها از نمونه های استخوان ترابکولار توسط یک گریندر (آسیاب) بدست می آیند و یا به عنوان زیست مواد مصنوعی در صنعت تولید می شوند. گرانولها فضای سه بعدی را پر می کنند و یک ماکروپروزیته بوجود می آورند و هنگامی که منافذ بین دانه ای بزرگتر از 300 میلی متر باشند باعث هجوم سلولهای استخوانی و عروقی می شوند.

در این مقاله تخلخل سه بعدی پشته های گرانول بدست آمده یا تهیه شده با نه ماده بیولوژیکیِ OsteopureVR ، LubbocVR ، Bio- OssVR ، CopiOsVR ، TCP DentalVR ، TCP Dental HPVR ، KeraOsVR و TCHVR با تخلخل گرانول بدست آمده از استخوان ترابکولار انسان مقایسه شده است. دو اندازه گرانول (250-1000 و 2000-1000 میلی متر) برای هر زیست ماده، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تخلخل و ویژگی های ریز معماری پشته های گرانولی توسط میکرو سی تی تعیین شد و از میکرو طیف سنجی رامان برای تجزیه و تحلیل ترکیب آنها استفاده شد. پشته های گرانول با اندازه 1000-250 میلی متر، تخلخل بسیار کمتری نسبت به گرانول ها با اندازه 2000-1000 میلی متر داشتند و حداکثر فراوانی منافذ همیشه 250-200 میلی متر بود. یک زیست ماده حاوی مقدار قابل توجهی استخوان کورتیکال (Bio-OssVR) بود. بیشترین تخلخل و اندازه منافذ با TCP Dental HP بدست آمد. در طیف سنجی رامان تفاوتهایی در زیست مواد با همان ترکیب دیده شد. پشته های گرانول ، داربست های سه بعدی شبیه استخوان ترابکولار با ریز معماری متخلخل بهم پیوسته را نشان می دهد. گرانولهای کوچک منافذی به قطر کمتر از 300 میلی متر ایجاد کردند؛ که این می تواند در کلونیزاسیون عروقی تداخل ایجاد کند.

برای مشاهده مقاله در وبسایت ناشر، کلیک کنید.