هدف: این مقاله به دنبال گسترش حالت‌های ممکن روش‌شناسی تشخیص استئومالاسی یا نرمی استخوان در استخوان‌های باستانی با استفاده از آنالیز میکرو سی‌تی است. افزایش شناسایی استئومالاسی در دیرین آسیب‌شناسی به چارچوب‌های تفسیری مهمی کمک می‌کند. منظور از استئومالاسی، کاهش مواد معدنی استخوان مدفون یا زیر خاکی است.
مواد: 9 قطعه خرده استخوان دنده مدفون شده و 2 قطعه مدفون نشده از سنت مارتین بیرمنگام و آنکاستر، بریتانیا، و لیزیو میشله، فرانسه بررسی شد. از 11 نمونه، نرمی استخوان (استئومالاسیک بودن) 9 نمونه از قبل تأیید شده‌بود و با سطوح مختلف دیاژنز (سنگ شدگی) ارائه شدند و دو نمونه شاهد غیر استئومالاسیک بودند که یکی از آن‌ها تغییرات دیاژنتیکی را نشان می‌دهد.
روش‌ها: میکروسی‌تی، BSEM، و میکروسکوپ نوری استفاده شد. تصاویر میکروسی‌تی برای تشخیص ویژگی‌های استئومالاسی با استفاده از تصاویر میکروسکوپی متناظر ارزیابی شدند.
نتایج: تصاویر میکروسی‌تی از این نمونه‌ها ، وجود کانی‌سازی معیوب در مجاورت خطوط سیمانی، وجود نواحی با کانی‌سازی ناقص، و وجود حوضچه‌‌ها/مرزهای جذب‌کننده را که سه ویژگی کلیدی تشخیصی استئومالاسی هستند، نشان دادند. تغییرات دیاژنتیکی نیز در تصاویر میکروسی‌تی قابل تشخیص بود، اما از تشخیص استئومالاسی جلوگیری نکرد.
نتیجه‌گیری: آنالیز میکروسی‌تی یک روش غیر مخرب است که قادر به ارائه تصاویر ریزساختاری از ویژگی‌های استئومالاسیک در نمونه‌های مدفون شده و مدفون نشده است. هنگامی که به اندازه کافی از این ویژگی‌ها وجود داشته باشد، تصاویر میکروسی‌تی قادر به تایید تشخیص استئومالاسی هستند.
اهمیت: کمبود ویتامین D پیامدهای مهمی برای سلامتی دارد که در طول زندگی تاثیرگذار است. افزایش توانایی تشخیص موارد کمبود ویتامین D باعث می‌شود محققان درک بیشتری از وضعیت سلامت و بیماری در جوامع گذشته داشته باشند.
محدودیت‌ها: فقط از نمونه‌های دنده‌ی بزرگسال استفاده شد.
پیشنهادات برای تحقیقات بیشتر: باستان‌شناسان باید به دنبال آزمایش سودمندی آنالیز میکروسی‌تی در تشخیص راشیتیسم فعال در افراد خردسال باشند.
